¡Hola Barcelona!
Wierzę, że mogłoby być cudnie
To miasto ma wszystko: imponującą historię, fascynującą architekturę, kulturę najwyższych lotów, dynamiczną scenę alternatywną, knajpek zatrzęsienie, barów powódź, morze u stóp, góry za plecami, biznes z wieżowcami i komunikację wodną, powietrzną i lądową zarówno z każdą ze swoich dzielnic jak i dosłownie z całym światem.
Modernizm – czyli zobaczyć kamienicę i umrzeć
Mało które miasto może stawać w szranki ze stolicą Katalonii jeśli chodzi o niepowtarzalny styl jego budynków. Nawet gdyby oddzielić wariactwa Gaudiego od reszty tutejszych kamienic, to i tak barceloński modernizm nokautuje inne miasta, większe, czy mniejsze. Ocienione przyjemną zielenią, prostopadłe ulice aż uginają się pod natłokiem urbanistycznych popisów jakby konkurencja między architektami była jak ta Metallici z Megadeathem: co dalej to lepiej. Chyba że ktoś potrafi patrzeć wysoko aż na dachy.*
Jak ludzie pięknie się uśmiechają
Barcelona nie jest tylko turystyczna, jest przede wszystkim kosmopolityczna – to tutaj krzyżują się drogi życiowe imigrantów uciekających z trudów Ameryki Południowej jak i cyfrowych nomadów, którzy wolą korzystać z uroków życia w cieplejszym klimacie, z drogami tych, którzy żyli tutaj od zawsze (a w Barcelonie od zawsze ma ponad 2 tysiące lat).
I coś mi się wydaje, że dzięki temu nie odczuwa się tu tej tak niekiedy bolesnej hiszpańskiej obsługi – o której piszę tutaj – a wręcz przeciwnie! Przy tym jak wielu przyjezdnych przewija się przez to miasto zadziwia pozytywne podejście i uśmiech jakim większość ludzi w sklepach i restauracjach, a nawet na ulicy potrafi Cię tu obdarzyć.
Wszystko, no mówię Ci Panie wszystko
Nie kłamię: samo chodzenie po sklepach i sklepikach, niezależnie od tego czy to sieciówki czy jakieś prywatne przedsięwzięcia to jest przyjemność. Kupić można co się chce i jak tylko ma się ochotę.
Jedzenia jest tutaj co niemiara i na każdą kieszeń, za każdym rogiem i w każdym stylu (o czym piszę tutaj) Radość w postaci owoców, warzyw i tapas dają nawet targowiska. Cuda restauracyjne czekają w każdej postaci poczynając od prostych knajpek imigrantów serwujących empanadas, czy wegetariańska La Cereria, albo tradycyjna Bodega del Born, czy oczywiście to co potrafią stworzyć najwybitniejsi szefowie kuchni, tacy jak bracia Adriá, których nie tylko legendarny El Bulli ale i inne projekty zmuszały nawet tych najbardziej sknerowatych smakoszy do wydania pieniędzy.
A jak ochota najdzie na to aby pohipsterzyć to można uciec i w spokoju hipsterzyć (o czym piszę tutaj).
A jak człowiek chce się ukulturalniać i wzbogacać duchowo i intelektualnie to takie świątynie stylu jak Palau de Musica Catalana, Sagrada Familia, Liceu, jedno z miliona muzeów czy sal wystawowych, księgarnie uliczne jak i te stworzone dla moli książkowych same wyciskają wzdechnięcia zachwytu i radości.
Sport? Wystarczy krzyknąć Barça! i odezwą się zarówno fani footballu, ręcznej jak i koszykówki. I to nie jedyne sporty, które rządzą tym miastem, albo które może raczej w których Barcelona rządzi.
Wszystko, Panie szczerozłoty, normalnie wszystko…
To czemu żeś się nie zakochał?!
W miastowym tinderze nikt nie ma takich zdjęć i bio jak to stolica Katalonii.
Tak jak pisałem tutaj w zwiedzaniu miast nie ma lepszego wyznacznika miłości jak to czy chce się w nich zamieszkać, ale jakoś niewiele motylków policzyłem w żołądku gdy byłem w Barcelonie.
Pewnie to przez tych okrutnych turystów, dokładnie takich jak ja sam! To przez nich to miasto zdaje się tracić na autentyczności! Miejsca oraz jej legendarny charakter mam wrażenie lądują w przysłowiowej gablocie- zostają wystawione na pokaz zamiast pozostawać częścią jego ulic. Wydaje się, że Barcelona już nie dyktuje gościom jak mają się zachowywać, ale to goście dyktują jej jakim ma być. To oczywiście tylko subiektywne spostrzeżenia, ale zdaje się, że wszyscy twierdzą, że jest tu niesamowicie tylko dlatego, że wszyscy mówią, że jest tu niesamowicie. Tak jak gombrowiczowskie Słowacki wielkim poetą był – Barcelona pięknym miastem była, ale coraz mniej osób umie szczerze powiedzieć dlaczego niby tak jest.
Informacje praktyczne
- Za Casa Battlo (budynkiem Gaudiego z okładki posta) jest sklep z narzędziami, który ma taras z widokiem na tył tego budynku – oszczędzając tym z co skrmoniejszymi portfelami 20paru euro za możliwość przyglądania się temu genialnemu budynkowi z każdej strony.
*Człowieka wokół najsłynniejszych ulic Barcelony czeka niebiański zachwyt. Oraz plaskacz pozostawiony przez konserwatora zabytków z czasów samego generalissimo Franco – kogoś, kto miał bardzo lepkie łapki na łapówki i przy najbardziej wystawnym Passeig de Gracia pozwalał na maniakalne dobudowywanie dodatkowych szkaradnych pięter, szramiąc tym cały modernistyczny splendor miasta.
Hiszpania ma o wiele więcej do zaoferowania. Sprawdź poniżej
Albo może w inne miejsca
